Zoals ik in dit bericht beschreef ben ik gestopt met "Allerlei schrijfsels van devotion".
Maar het bloed kruitp waar het niet gaan kan en heb besloten om een hele nieuwe weblog te beginnen.
De opzet is anders, maar de verhaaltjes zullen niet anders van opzet zijn.

Ik zou zeggen, neem er een kijkje, lees de verhaaltjes en laat ook af en toe een reactie achter.
Klik op onderstaande banner om op mijn nieuwe weblog te komen en zet hem bij je favorieten.
Als je het leuk vind, kan je ook een "Volger" van mijn weblog worden. Ik zou het wel heel leuk vinden.

Voor degene die mijn verbouwing volgen . . .

Klik op de banner om naar de Verbouwingsite te gaan.

Klik op de Verbouwingsite in de linkerkolom bij Woonkamer op de datum van vandaag (7 mei 2012)

Het einde !!

Na bijna 6 jaar bloggen ga ik er mee stoppen.

Ik vind het wel genoeg, het is niet leuk meer.

Er is niet één reden waarom ik stop met bloggen, het is een opstapeling van redenen en voorvallen waardoor mijn zin om te bloggen geheel weg is. Ik zal er een aantal, geheel in willekeurige volgorde, opnoemen.

• In de bijna 6 jaar bloggen ben ik 7 x verhuisd van blogsite. Soms was dat omdat de blogsite er mee stopte, soms omdat de blogsite vaak onbereikbaar was. Er is ook een keer dat ik veranderde omdat ik het gevoel had dat de beheerders van de blogsite totaal geen inspanningen deden om hun bloggers te woord te staan, of anderszins te helpen.
• Ik volg een aantal andere bloggers, waarvan er een paar hiernaast in de linkerkolom vermeld worden, en je denkt er toch een bepaalde band mee opgebouwd te hebben, maar dat had ik dus mis. De bloggers die ik volg zou ik waarschijnlijk nooit ontmoeten en dat hoeft ook niet. Je leest elkaars blog en soms reageer je wat. Soms bij de blog, soms ook via e-mail. Maar steeds meer bloggers besluiten om hun blogsite af te schermen voor anderen. Met andere woorden: Je moet een wachtwoord en/of toestemming hebben om hun blog te lezen. En ze zijn helemaal niet verplicht om dat aan mij door te geven, maar je zou verwachten dat als je elkaar al een paar jaar volgt (en soms ook wat korter) dat je verteld word dat ze hun blogsite gaan afschermen.
• Gelukkig waren de reacties eigenlijk altijd positief, maar de laatste tijd kreeg ik steeds vaker negatieve reacties. Als ze onder de blog werden gezet en ze hadden totaal niets met het blogje te maken, wat doorgaans ook het geval was, dan verwijderde ik ze meteen. Ik laat mij, bijvoorbeeld, niet voor een ‘overjarige klootzak, die niet weet hoe hij bloggen moet’ uitmaken. En dit was nog één van de ‘vriendelijkste’ commentaren.
• Sommige lezers verwachten elke dag een blogje van mij, en als ik dan een paar dagen niks had geplaatst, werd er al gevraagd, wat soms best wel overkwam als zeuren, wanneer er weer een blogje kwam. Toevallig bepaal ik zelf wanneer ik blog en schrijf niet omdat anderen het verwachten, zelfs bijna eisen, dat ik wat plaats.

En zo zijn er nog wel meer redenen . . .

Bloggen was voor mij altijd fun. Ik had er veel plezier in en ik kon een deel van mijn kijk op de wereld er in kwijt. Maar de fun is helemaal weg, dus is het tijd om te stoppen.

Misschien begin ik wel weer een keer, maar dat zal dan onder een andere naam zijn. “Allerlei schrijfsels van devotion” stopt definitief. Ook “De Wereld van Skreewert” houd op met bestaan. Ook stop ik tijdelijk met het volgen van andere bloggers.

Het is genoeg geweest. Ik stop ermee.

Bedankt, lieve lezers en lezeressen.

Driedelig ziekenhuispak.

Mijn vader heeft een ontsteking in zijn voet en moet geopereerd worden. Gisteren is hij opgenomen in het ziekenhuis. En hij was net zo nerveus als een stel pubers die voor het eerst met elkaar gaan zoenen.

Mijn ouders zijn bijna 60 jaar getrouwd. In al die jaren hebben ze in totaal 3 nachten niet naast elkaar geslapen. En de laatste nacht daarvan is ruim 40 jaar geleden al. Mijn moeder gaat er goed mee om, ze weet dat het nu maar voor 2 nachtjes is, maar mijn vader . . .

Gistermorgen maakte hij zich klaar om naar het ziekenhuis te gaan, hij moest zich alleen nog even omkleden.

Bijna een half uur later kwam hij weer beneden, in driedelig pak, compleet met hesje, zakhorloge en vlinderdas. Mijn moeder vroeg hem of dat niet wat overdreven was, maar mijn vader vond van niet. Als je de deur uit gaat, dan ga je in een net pak. Dat heeft hij altijd gedaan en doet dat nu dus ook. Na heel lang kletsen heeft mijn moeder het voor elkaar gekregen dat hij zijn zakhorloge en vlinderdasje thuis liet. Dat voelt voor mijn vader al als naaktloperij.

De buurman belde aan om mijn ouders naar het ziekenhuis te brengen. Zodra de buurman mijn vader zag, vroeg de buurman of mijn vader eerst nog naar een bruiloft moest, zo netjes vond hij mijn vader gekleed. Hij mistte alleen nog het welbekende vlinderdasje van mijn vader. Mijn vader keek eens boos naar mijn moeder en zwijgend stapte hij de auto in.

In het ziekenhuis is het vrij normaal om in een pyjama te lopen. Zeker als je in bed ligt. Oké, dan loop je niet, maar dan ben je wel in het ziekenhuis. En mijn vader kan bijna niet lopen vanwege die ontsteking in zijn voet. En hij lag dus ook in bed . . . Netjes in pak, alleen zijn colbertje hing over de rugleuning van de stoel.

Omdat de operatie van mijn vader er tussen word gepropt, de arts vond het een spoedgeval, is nog niet bekend hoe laat hij vandaag word geopereerd. Gisteravond rond 21.00 uur kwam de broeder en vertelde aan mijn vader wat de planning voor de dag van de operatie was. De broeder zou nu een infuus aanleggen en dat mijn vader vroeg word geroepen en hij dan de welbekende operatiepak aan mag.

Het infuus vond mijn vader niet erg, maar hij zou wel weer zijn pak aantrekken en zich wel omkleden als hij naar de operatiekamer moest. Hij vind het niet gepast om in zo’n raar hemdje te gaan wachten op de operatie. De operatie kon ook in de middag zijn en om dan al die tijd in zo’n hemdje te gaan wachten . . . Nee, dat wilde hij echt niet.

De broeder kon kletsen wat hij wilde, maar mijn vader bleef bij zijn besluit. Uiteindelijk heeft een lieve verpleegkundige hem kunnen overtuigen dat hij dat hemdje toch echt aan moet. Ze heeft hem wijs gemaakt, en deels klopt het ook wel, dat als het zover is, hij dan zo snel mogelijk naar de OK toe moet en dan is er geen tijd meer om om te kleden. Dan zou op de OK zijn pak aan flarden worden geknipt en dat zou zonde zijn.

Het is helemaal geen duur pak, maar mijn vader vond het toch wel erg zonde. Hij zou het hemdje wel aandoen, maar nu zou hij nog even in het pak blijven. Tot hij ging slapen.

Klopt het wel ??

Wel eens op datingsites gekeken?

Ik wel en moet dan altijd lachen.

Denk nu niet dat ik datingsites afstruin opzoek naar een relatie. Ooit heb ik me er wel eens op in geschreven, maar na een hopeloze zoektocht, want wie wil nu met een gedeporteerde Amsterdammer omgaan, ben ik er maar weer mee gestopt.

Ik moet wel zeggen dat ik er een hele goede vriendin aan overgehouden heb. Dat was nog wel voor mijn deportatie naar Friesland.

Vanaf de eerste contact liep het al vreemd. Ik las haar ‘advertentie’ en die was geschreven in mijn soort humor. Zoiets van: Ik heb hier wel een profiel, maar reageer maar niet, want ik zoek niet echt.

Natuurlijk moest ik wel reageren. Weken hoorde ik niks, wat ik wel jammer vond, maar opeens was er een berichtje van haar. Wat bleek nu het geval te zijn . . . op de dag dat ik reageerde, ging zij voor 3 weken op vakantie en bij terugkomst bleek haar pc, of eigenlijk die van haar zoon, te zijn overleden.

Tja, en het geld was in Griekenland gebleven, dus was er niet direct geld voor reparatie.

Het bleek dat wij perfect bij elkaar aansloten. Via de e-mail en messenger hadden we de grootste lol. Al was al snel duidelijk dat we meer vrienden waren, dan geliefden. Die vonk vloog niet over via de beeldschermen.

Een ontmoeting kon niet uitblijven. Zij woonde niet ver bij mij vandaan en we zouden gaan stappen in haar stamkroeg. De avond verliep wat vreemd en eindigde nog vreemder, omdat zij opeens verdwenen was. Die nacht heb ik haar nog een e-mail gestuurd met hoe ik er over dacht. Erg vriendelijk was ik niet, ook niet onbeschoft of beledigend, maar wilde haar wel vertellen hoe ik er over dacht en dat deed ik recht voor der raap.

Het duurde weer weken voor ze reageerde. Deze keer niet door vakantie of een stukkende pc, maar ze durfde mijn e-mail niet te openen. Nadat ze het toch had gedaan, moest ze mij wel gelijk geven hoe die avond was verlopen en dat ze er erg veel spijt van had.

Het contact werd herstelt.

Nu, bijna 10 jaar later, zijn we nog steeds goede vrienden. Even hebben we gedacht dat we verliefd op elkaar waren, maar dat bleek toch niet zo te zijn.

Maar ik dwaal weer eens af, zoals gewoonlijk. Ik wilde dit eigenlijk helemaal niet vertellen. Ik wilde vertellen over die fantastische ‘advertenties’.

Als je die ‘advertenties’ leest, zou je haast geloven dat zij, ik bekijk voornamelijk vrouwenprofielen, de perfecte vrouw is. Iedereen, ook de mannen, beschrijven alleen maar de positieve punten op. Zij, ik hou het toch maar bij vrouwen, kan koken als de beste. Haar kinderen zijn fantastisch. In bed is zij een engel. Ze is een kei in het huishouden. Ze heeft een fantastische baan.

In één woord: GE-WEL-DIG !!

(advertentie)

Maar . . .

Als . . .

Als ze zo geweldig zijn . . .

Waarom dan een advertentie?

Waarom was haar ex zo dom om haar te laten gaan?

Of, wat eigenlijk nog dommer is, waarom heeft hij haar gedumpt?

Misschien kan ze wel goed koken, maar lukken alleen bruine bonen met spek. En na een aantal jaren is de man dat meer dan zat en gaat er vandoor. Ze presteert het nog om, op haar beste dagen, de kippensoep aan te laten branden.

Misschien zijn de kinderen tegen haar wel lief, omdat ze anders vastgebonden een nacht in het kolenhok moet doorbrengen, maar zijn ze tegen elke ‘nieuwe’ man een stel blaasbalgen die het bloed onder de teennagels vandaan halen, terwijl je de schoenen nog aan hebt.

Misschien is ze wel een engel in bed . . . Als ze slaapt en niet als een oude dieselmotor ligt te snurken. En als je nog tijd hebt om aan de mannelijke plichten te voldoen voordat die dieselmotor word gestart.

Misschien ziet het huis er wel netjes uit, maar kan je geen kast openen zonder een lawine aan spullen over je heen te krijgen. Ligt de kleding van de blaasbalgen in jouw kast en hangt jouw overhemd, ongestreken natuurlijk, in de kast van de kinderen. Die het erg leuk vonden om de mouwen dicht te knopen met een dubbele schuifknoop die ze in de bajes hebben geleerd.

Misschien heeft ze die fantastische baan wel, alleen is het zo jammer dat het illegaal werk is en zij elke avond zo moe is, dat ze alleen nog maar bruine bonen met spek kan klaarmaken voordat de dieselmotor word gestart.

(advertentie)

N.B. De rol van man en vrouw kan ook andersom ingevuld worden. Misschien zijn er dan wat aanpassingen nodig, maar dat is mijn probleem niet.